Hoi! Leuk om via deze route even kennis te maken. Ik ben Jasper, op dit moment afgestudeerd planoloog en buschauffeur, en hopelijk toekomstig leraar Aardrijkskunde. Geboren in 2000 te Utrecht, maar al bijna mijn hele leven woonachtig in Vleuten, het dorp waar mijn moeder, oma en overgrootouders ook al opgroeiden. Daar tekende mijn opa al op mijn vierde op dat ik had besloten later buschauffeur te worden; een beroep dat ik inmiddels al een aantal jaar met veel plezier beoefen. Van mijn vaders kant heb ik een ‘tweede thuis’ gevonden in Fryslân, al groeide hij op in Blesdijke, dat als Stellingwerfs dorp eigenlijk niet in die provincie thuishoort. Maar goed, dat zijn nuances die aan een jong kind op bezoek bij zijn grootouders verloren gaan. Of hebben die paar maanden die ik als baby in het noord-Friese Marrum heb doorgebracht toch hun sporen nagelaten?

Hoe dan ook, die tweeledige persoonlijkheid kan ik zonder veel moeite omarmen. Enerzijds heb ik op de Kees (Kees Valkensteinschool) gezeten, gevoetbald bij Peef (PVCV Vleuten, waar ik nog altijd regelmatig op de tribune zit), en zal ik mij tot in het einde der dagen fel blijven verzetten tegen de notie dat Vleuten onderdeel van Utrecht is (wij zijn een dorp in een grotere gemeente; niet meer, maar ook niet minder!). Anderzijds ben ik iedere twee weken te vinden op mijn vaste plekje in het Abe Lenstra Stadion, grutsk spreker van de Friese taal en lid van de Ried fan de Fryske Beweging en de Fryske Nasjonale Partij. Die tweeledigheid heb ik proberen te vatten in de titel van deze blog: “Frysk yn hert, Vleutens in nieren”.

Dat laatste biedt mij trouwens een mooi bruggetje om het nog even over politiek te hebben, die achtergrond vind ik toch wel belangrijk om te geven als je zo nodig je mening ergens wil ventileren. Ik ben momenteel lid van vier politieke partijen: GroenLinks als planoloog en toekomstig leraar, de PvdA als buschauffeur, de PvdD als vegetariër en dierenliefhebber, en de FNP als overtuigd regionalist en liefhebber van het Fries. Dat klinkt misschien als wat veel, maar ach, niet iedereen hoeft precies in één hokje te vallen toch? Een wereld die bestaat uit 20 soorten mensen lijkt mij immers wat beperkt. Naast mijn politieke overtuigingen ben ik lid van het Humanistisch Verbond – geen humanist, zo moet je dat niet noemen is mij ooit eens verteld – en dat is het gedachtegoed waar ik mij denk ik het meeste bij thuis voel: zich verzettend tegen alles en iedereen die de vrijheid van een ander proberen in te perken, zonder daarbij de interesse in die- of datgene te verliezen.

Dat gezegd hebbende was ik niet van plan hier veel grote, levensbeschouwelijke vraagstukken te bespreken. Om een wat ouderwetse zegswijze van mijn opa te lenen: er is geen groot filosoof aan mij verloren gegaan. Hij had het toen trouwens over tuinieren, eveneens terecht, maar dat terzijde. Wel hoop ik de komende jaren op mijn eigen manier bij te kunnen blijven dragen aan een openbaar vervoersysteem dat oog heeft voor iedere reiziger, een politiek die lokaal en mensgericht blijft denken, en als het even kan het bevorderen van de positie van streek- en minderheidstalen. Daarbij probeer ik mij vast te houden aan de lessen van Zef Hemel, professor Planologie tijdens mijn eerste jaar: ga met mensen in gesprek, ga op zoek naar krachtige en verbindende verhalen, en de belangrijkste van allemaal: hoeveel verstand van zaken je ook hebt, de mensen ter plekke weten nog altijd meer dan jij.